Παρασκευή 17 Μαΐου 2024

Σοφία Αγραπίδη

Η Σοφία Αγραπίδη γεννήθηκε στην Ανδραβίδα.
Γράφει ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια.
Συμμετέχοντας σε πολλούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς έχει αποσπάσει αρκετές διακρίσεις.

Η λέξη παιδί προσδιορίζει την χρονική περίοδο του ανθρώπου πριν την εφηβεία. Τα πλέον καθοριστικά για την εξέλιξη της ζωής μας είναι τα παιδικά χρόνια σύμφωνα με ειδικές επιστημονικές μελέτες, σύμφωνα με εκείνα που μας διδάσκει η επίγεια παρουσία μας.

Στo πλαίσιo της διαπαιδαγώγησης συμπεριλαμβάνονται και οι πληροφορίες για τις εορταστικές εκδηλώσεις του χρόνου. Οι μεγαλύτεροι, έχουν την υποχρέωση να γνωρίσουν στα παιδιά τι είναι γιορτή, γιατί υφίσταται, πως εορτάζουμε κάθε φορά.Αυτό ισχύει για κάθε λαό.

Χριστούγεννα ονομάζεται η γιορτή του έτους που αντιστοιχεί στο μεγάλο γεγονός για τους Χριστιανούς, την γέννηση του Χριστού.
Η μέρα αυτή που σηματοδοτεί την έναρξη του 12ημέρου όπως λέγεται όλη η εορταστική περίοδος έως και τα Θεοφάνια, συνδέεται με έθιμα σε όλο τον κόσμο.

Όπως κάθε θρησκεία έτσι και η Ορθοδοξία έχει τους χώρους λατρείας που είναι οι ναοί.Ο κάθε ναός (ή εκκλησία) αποτελείται από ένα σύνολο ανθρώπων που τον υπηρετούν (κάποιοι εκτελούν εθελοντικά καθήκοντα για τους δικούς τους λόγους και άλλοι βιοπορίζονται μέσω αυτών..όλοι όμως υπηρετούν!!Δεν έχουν ρόλο αρχηγού ούτε ιδιοκτήτη..)

Το παρόν κείμενο έχει αισιόδοξη κεντρική ιδέα για μια ζωή που μπορούμε να της δώσουμε πνοή αυγουστιάτικου μελτεμιού γεμάτη αισιοδοξία κι αγάπη.Έχουμε σκεφτεί πως τίποτα δεν μας ανήκει;Πως αν το κατανοούσαμε η ζωή μας θα είναι αρμονικότερη;

Η 17η Νοεμβρίου 1973 ήταν το αποκορύφωμα μικρών εξεγέρσεων που ήδη είχαν ξεκινήσει από πριν... κατά του συστήματος διακυβέρνησης των Συνταγματαρχών της Χώρας μας που είχε επιβληθεί από τις 21 Απρ 1967.

Πολλοί φορείς στα πλαίσια των τομέων που ασχολούνται πραγματοποιούν κατά καιρούς επισκέψεις σε μέρη εκτός της έδρας τους ταξιδεύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο τον τόπο τους, αποκτώντας εμπειρίες, συναντώντας ανθρώπους σχετικούς με το αντικείμενό τους,

Πριν από λίγο σε ένα πάνδημο κλίμα αγάπης και συγκίνησης ολοκληρώθηκε η τελετή αποχαιρετισμού του Ανδρέα μας.
Ήταν εκεί κυριολεκτικά όλη η εκλεκτή κοινωνία,οι φίλες μου,οι φίλοι μας,οι εκπρόσωποι της εκκλησίας που τόσο αγάπησε,οι αγαπημένοι Σπαρτακιστές,αιρετά πρόσωπα.Όλοι που τον αγαπούσαν ειλικρινά.

Σύμφωνα με το λεξικό πατρίδα είναι η χώρα των πατέρων, η γενέτειρα και μεταφορικά η κοιτίδα, ο τόπος που για πρώτη φορά εμφανίστηκε κάτι.
Για εμάς τους ανθρώπους η πατρίδα είναι μια λέξη ιερή καθόσον περικλείει το πρώτο μας αντάμωμα με τη ζωή, είναι η μεγάλη τροφός που μας δίδαξε τις πρώτες γνώσεις, τα πρώτα γράμματα, που μας χάρισε τα πρώτα παιχνίδια, που μας δώρησε τους χρυσούς συνδετικούς κρίκους για το μέλλον μας, αυτούς της γλώσσας, των εθίμων, των γεύσεων, των χρωμάτων, της θρησκείας (με το βαθύ νόημα) , του πολιτισμού , των αξιών, όλα εκείνα που κάποτε γίνονται ψηφιδωτό του παρελθόντος.

ΠΟΙΗΜΑ: Σοφία Αγραπίδη

Έχασε τώρα κάθε τι το νόημά του

και πιο πολύ το ακριβότερο αγαθό

που μέρα νύχτα με την πένα προσπαθώ

να το κρατήσω στο τρελό το κύλισμά του.

- Αιτία της δημιουργίας αυτού το κειμένου είναι η κατάσταση στην οποία πορεύονται εκατομμύρια άνθρωποι τα τελευταία χρόνια, με υποσχέσεις για μια καλύτερη ζωή...και άγνωστη κατεύθυνση στη συνέχεια.

ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΑΓΡΑΠΙΔΗ 

Ανεμοδαρμένα σύννεφα

χορεύουν και λικνίζονται

στης μέρας το διάβα

εικονίζοντας τις σκέψεις

που διψούν για αλήθεια.