Το κείμενο αυτό έχει ως έναυσμα την απίστευτη αλλά και αδικαιολόγητη ταλαιπωρία πολιτών από κάποιες δημόσιες υπηρεσίες του Νομού μας. Δυστυχώς, παρατηρώντας και η ίδια τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι υπηρεσίες που δεν είναι κάτι απρόσωπο ή αόρατο αλλά εκπροσωπούνται από ανθρώπινο δυναμικό το οποίο αποτελούν οι υπάλληλοι κάθε βαθμίδας, έρχεται στη σκέψη μου η απορία πολλών Ηλείων " μα γιατί ο Νομός μας είναι πίσω;"

Η ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ ο θεσμός που τιμά την ιππική ιστορία του τόπου από το 1928, συνδέεται άρρηκτα με το πανηγύρι όπως λέμε, τον εορτασμό της Αγίας Σοφίας στις 17 Σεπτεμβρίου.Η λειτουργία αυτής της δραστηριότητας έπαψε για τέσσερα χρόνια κατά τη μαύρη περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου όπως γνωρίζουμε όλοι.

Ένας άνθρωπος νεκρός με έναν από τους πιο βίαιους τρόπους, από αστυνομικό όργανο με βαρύ ιστορικό σε παρόμοιες πράξεις στην Αμερική (σύμφωνα με πληροφορίες από αρκετές εφημερίδες εσωτερικού και εξωτερικού), είναι η τραγική είδηση που κάνει τον γύρο του κόσμου.

Οι Ρομά είναι ένας νομαδικός λαός που συναντάται με αρκετές ακόμη ονομασίες σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Ζουν και στην Ελλάδα σε κάποιες περιοχές στις συνοικίες που έχουν δημιουργήσει ή σε άλλα μέρη. Στο κείμενό μου θα κάνω αναφορά αποκλειστικά στις ομάδες που δημιουργούν σοβαρότατα προβλήματα στις τοπικές κοινωνίες λόγω της παραβατικής και μόνο συμπεριφοράς τους.

Είναι καιρός που η ανθρωπότητα κλονίστηκε από την ξαφνική έλευση του νέου κορωνοϊού SARS-CoV-2,ο οποίος προκαλεί την ασθένεια COVID-19. Είναι καιρός που η παγκόσμια κοινωνία βιώνει την κρίση της πανδημίας με όλα τα χαρακτηριστικά και τα επακόλουθα μιας τέτοιας κατάστασης.

Το ποταμάκι της ζωής κυλάει παίρνοντας στα γάργαρα νερά του όνειρα και στιγμές άλλοτε σαν καρυδότσουφλα που θα τα βγάλει στα γαλαζοπράσινα νερά του νήνεμου πελάγους, ώστε να γίνουν καραβάκια που θ' αρμενίσουν με ήλιους και αστροφώτιστες νυχτιές, άλλοτε σαν χρωματιστές νεραϊδένιες πεταλούδες που με το πρώτο άγγιγμα του ανέμου θα χαθούν...αφήνοντας την ομορφιά τους να πλανάται σε όσους τις αγάπησαν.

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα με όλα τα συναισθήματα που κατακλύζουν τους Χριστιανούς περισσότερο από ποτέ.Η ζωή έχει μάθει στον κάθε άνθρωπο να προχωράει ανάμεσα από χαρές και δυσκολίες, να εξελίσσεται γνωρίζοντας τη συνύπαρξη της χαρμολύπης σε τούτο το επίγειο ταξίδι, καλλιεργώντας την ιδέα της αιωνιότητας.

Με τα νέα κοινωνικά δεδομένα αυτού του χρονικού διαστήματος εξαιτίας της εμφάνισης του COVID 2019, πολλοί άνθρωποι εκφράζουν με διάφορους τρόπους, όπως μέσω του γραπτού λόγου, την εικόνα της κατάστασης που βιώνουμε καθώς και τα συναισθήματα που μας έχει δημιουργήσει.

Ο τρόμος των ημερών στην κοινωνία είναι ο νεοεμφανιζόμενος ιός!! Τρόμος κυριολεκτικά που μέσω του διαδικτύου μπορεί και επηρεάζει περισσότερο την κοινωνική μάζα. Η ιατρική επιστημονική κοινότητα δίνει οδηγίες πρόληψης αλλά και περιορισμού της εξάπλωσης που εννοείται πως πρέπει να σεβαστούμε όλοι οι πολίτες του κόσμου.

Παρακολουθώντας τις τελευταίες ημέρες τα γεγονότα στα σύνορά μας (όλοι εμείς που απλά παρακολουθούμε δεν μπορούμε να νιώσουμε το μαρτύριο των ελληνικών δυνάμεων και των κατοίκων στον Έβρο και στα νησιά) καθώς και διάφορες συζητήσεις διά ζώσης και διαδικτυακά, μετά λύπης μου διαπιστώνω Έλληνες να εκφράζουν την δυσαρέσκειά τους για την συμπεριφορά μας...

Με αληθινή θλίψη διαπιστώνω αυτές τις μέρες την τρομερή διάσταση που δόθηκε στην εμφάνιση του νέου ιού, την δημιουργία πανικού στον κόσμο, την καλλιέργεια της φοβίας, την πτώση του ηθικού και όλα όσα παραπέμπουν στις συνέπειες και στην επιτυχία ίσως…του λεγόμενου ψυχολογικού πολέμου. Μιας μορφής βίας (ηθικής και ψυχολογικής) που σίγουρα άρχισε εδώ και χρόνια με την επέλαση της λεγόμενης οικονομικής κρίσης.

Το περασμένο Σάββατο 8 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε η εθιμοτυπική κοπή της πίτας και η ετήσια χοροεσπερίδα του ως άνω Ομίλου, μέσα σε ένα κλίμα κυριολεκτικά χαρούμενο και ήρεμο, κεφάτο κι αγαπημένο.Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο εννοείται πως απαιτείται η συνεργασία, η δουλειά δηλαδή, από πολλά άτομα μαζί.