Τα παιδιά ανήκουν σε μια ευαίσθητη ηλικία και ευάλωτη κατάσταση, καθώς επίσης αποτελούν το μέλλον της κοινωνίας.Η ευθύνη των γονιών ή των κηδεμόνων, είναι τεράστια για την εξέλιξή τους.

Ευθύνη επίσης, έχει και ο καθένας από εμάς που αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά, ότι κάτι θέτει σε κίνδυνο τη σωματική ή την ψυχική τους ακεραιότητα.
Η αγάπη μου για τα παιδιά, αποδεικνύεται σχεδόν σε όλη μου τη ζωή με πράξεις, μέσω της εθελοντικής μου πορείας, μέσω του ενδιαφέροντός μου που δεν κλείνεται στον στενό οικογενειακό και συγγενικό κύκλο. Άλλωστε πιστεύω ότι είναι ηθικό χρέος προς το ανθρώπινο γένος, η προσφορά μας, σύμφωνα πάντα με τις δυνατότητές μας.
Μ' αυτές τις σκέψεις, αποφάσισα να συντάξω το παρόν κείμενο, προκειμένου να συνδράμω ώστε να ομαλοποιηθεί η κατάσταση που παρατηρείται εδώ και αρκετό καιρό στη γενέτειρά μου , την Ανδραβίδα και αφορά στην ανησυχητική έως παραβατική συμπεριφορά ανηλίκων.
Είναι γνωστό ότι τα παιδιά στις μικρές περιοχές, μεγαλώνουν με ελευθερία, έχουν τη δυνατότητα να παίζουν ακόμη στις γειτονιές. Όμως η ελευθερία αν δεν είναι ελεγχόμενη, μετατρέπεται σε ασυδοσία κι αυτό, διότι ο άνθρωπος δεν έχει γεννηθεί για δεσμά και πολύ περισσότερο όταν επικρατεί η άγνοια του κινδύνου της παιδικής και εφηβικής ηλικίας. Έτσι επέρχεται η ανάγκη για τη μαγική λέξη "όρια" που φέρνει τη εξισορρόπηση στη ζωή τους, στη ζωή μας, καθόσον τα όρια έχουν θετικά αποτελέσματα σε όλους.
Παιχνίδια στις γειτονιές πλέον δεν υπάρχουν διότι κανένα παιδί δεν ασχολείται με τα παραδοσιακά παιχνίδια που έκαναν χαρούμενες γενιές και γενιές. Ας μην εθελοτυφλούμε, σχεδόν αν όχι όλα, είναι με το κινητό (στα μικρά μέρη, με ακριβές συσκευές από τα χρόνια του δημοτικού), από το οποίο "ταξιδεύουν" ανεξέλεγκτα στο διαδίκτυο με τα γνωστά αποτελέσματα. Η ροπή του παιδιού και του έφηβου προς την επικινδυνότητα, προς το κακό είναι κάτι που υπάρχει στη φύση του. Γι' αυτό χρειαζόμαστε εμείς, η δική μας φροντίδα και επίβλεψη.
Στους δρόμους και στις γειτονιές περιφέρονται (δεν παίζουν) τα παιδιά, με διάφορους σκοπούς...που αποτελούν μίμηση από όσα διαβάζουν στο διαδίκτυο ή πράξεις στις οποίες τα προτρέπουν άλλοι συνομίληκοι πιο προχωρημένοι όπως λέμε ή ότι γεννά ο νους τους που δικαιολογημένα δεν διαθέτει την ωριμότητα των μεγάλων. Ας μην παραβλέπουμε το συχνό φαινόμενο που τείνει να πάρει διαστάσεις συνδρόμου, τις διαδικτυακές γνωριμίες, μια πηγή -κυρίως- κακού.
Με μεγάλη μου θλίψη σύμφωνα με πληροφορίες, αλλά και με όσα έχω διαπιστώσει, στη γενέτειρά μου την Ανδραβίδα, η κατάσταση αρχίζει και χάνει τον έλεγχο. Εδώ και κάποιους μήνες ανήλικοι πέταγαν σκουπίδια στους κήπους κατοικιών. Τον τελευταίο καιρό, ανήλικοι επιπέδου δημοτικού και γυμνασίου (περίπου), επιδίδονται έως και μετά τα μεσάνυχτα σε φωνές , σε ύβρεις (λίγο το κακό), στην εκτόξευση λίθων σε αυτοκίνητα και περαστικούς (στα σημεία που συναντιούνται) , στην προσπάθεια καταστροφής ξένης περιουσίας όπως αυτοκίνητα. Στην αποξήλωση των σωλήνων που φέρουν τις πινακίδες της οδικής σήμανσης (σε κεντρική οδό) με κίνδυνο ατυχήματος.
Επίσης στην προσπάθεια, ώστε να εισέλθουν σε ετοιμόρροπη διώροφη κατοικία, με μεγάλο κίνδυνο για τη σωματική τους ακεραιότητα.
Τα παιδιά είναι οργανωμένα και χωρισμένα σε διάφορες παρέες,όπου απ' ότι φαίνεται, η καθεμιά έχει τους δικούς της στόχους...
Επισημαίνω ότι δεν ανήκουν σε συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα που συνήθως δημιουργεί προβλήματα, κάτι που αποτελεί δικαιολογία για να κουκουλώνουμε το πρόβλημα αντί να το δούμε κατάματα και να επικαλεστούμε τη βοήθεια των ειδικών και αρμοδίων αρχών - υπηρεσιών.
Ειλικρινά λυπάμαι απίστευτα και δεν θέλω να προχωρήσω σε χαρακτηρισμό της αντιμετώπισης αυτής από την πλευρά των γονιών, στο πως δηλαδή επιτρέπουν να γυροφέρνουν τις νυχτερινές και μεταμεσονύχτιες ώρες στους δρόμους , τα μικρά παιδιά. Δεν βρίσκονται στην πλατεία, αλλά περιφέρονται κυριολεκτικά στους δρόμους και μάλιστα σε σκοτεινές περιοχές.
Με τη συνεχή ενημέρωση που διαθέτουμε όλοι, αποκλείεται να μην γνωρίζουν όσα μπορούν να συμβούν. Γιατί να μην φροντίζουμε για την αποφυγή του κακού; Λίγα ακούμε και διαβάζουμε κατά καιρούς;
Για άλλες σχετικές πληροφορίες (σύμφωνα με τα όσα λέγονται από αρκετούς πολίτες) , όπως για εισερχόμενες παρέες από άλλα μέρη που δημιουργούν προβλήματα, θα πρέπει όλες οι αρμόδιες αρχές, να λάβουν θέση, να ενδιαφερθούν, διότι το μεγαλύτερο επίτευγμα είναι μια όσο το δυνατόν αρμονικότερη κοινωνία και καθημερινότητα.
Κλείνοντας θα αναφέρω για ακόμη μια φορά, ότι η απομάκρυνση του Αστυνομικού Τμήματος, βοήθησε στην καλλιέργεια όλων των παραπάνω.
Τέλος, εύχομαι το παρόν που θα κοινοποιηθεί στις σχετικές αρχές του νομού, να αποτελέσει μια μικρή λαμπάδα ελπίδας για εξομάλυνση της υφιστάμενης κατάστασης, καθώς και ηρεμίας της μικρής κοινωνίας της αγαπημένης γενέτειρας, της όμορφης Ανδραβίδας μας.
Όσο γραφικό κι αν ακούγεται, μαζί με την έκκλησή μου προς όλες τις αρχές, θα πω για ακόμη μια φορά " Γονείς μαζέψτε, προστατέψτε, ασχοληθείτε σοβαρά με τα παιδιά σας".
Με σεβασμό
Σοφία Δ. Αγραπίδη
Αξκός Σ.Ξ ,ε.α - Συγγραφέας