Ως παιδική κακοποίηση ορίζεται η βίαιη μεταχείριση ή η παραμέληση σε όλους τους τομείς (σωματική, συναισθηματική, σεξουαλική, ανύπαρκτη ή μηδαμινή φροντίδα) ενός ή πολλών παιδιών. Δυστυχώς είναι ένα φαινόμενο σε παγκόσμιο επίπεδο και οφείλεται σε πολλούς παράγοντες με βασικό κατ’ εμέ την ψυχική ανωμαλία, τη διαστροφή, την απουσία συναισθηματικού κόσμου,

τις κτηνώδεις επιθυμίες όλων όσων φέρουν τα χαρακτηριστικά του θύτη, όλων όσων εκδηλώνουν αχαρακτήριστες συμπεριφορές προς τα παιδιά. Συχνά οι ειδικοί επιστήμονες ανακαλύπτουν ότι θύτες είναι άτομα τα οποία αποτελούσαν κάποτε τα θύματα (δίχως να οδηγηθούν σε θεραπευτική οδό) καθώς επίσης άτομα που επιδιώκουν την οικονομική άνεση και πολλά ακόμη. Δεν είμαι ειδικός της ψυχικής υγείας αλλά η πολύχρονη εμπειρία μου στον εθελοντικό τομέα είναι αυτή από την οποία έχω στοιχειοθετήσει τις σχετικές με το θέμα απόψεις μου. Αρκετοί από εμάς ακόμη και τώρα μετά το πρόσφατο τραγικό γεγονός της Αθήνας, πιστεύουν ότι τους «ανώμαλους τους καταλαβαίνεις». Συνήθως καλύπτονται πίσω από την ηθικοληψία, από πέπλα αναγνωρισιμότητας, από υψηλές γνωριμίες. Ακόμη με μεγάλη λύπη αναφέρω ότι πολλές φορές δεν τους αντιλαμβάνεσαι καθόσον είναι στο ίδιο το οικογενειακό περιβάλλον ή σε άτομα της εμπιστοσύνης αυτού που με απειλές και μαεστρία κρύβονται.. στην προσπάθεια της κάλυψης δε;Mε θράσος κατηγορούν ανθρώπους που τους έχουν αντιληφθεί. Ένα μικρό παράδειγμα της προσωπικής μου εμπειρίας είναι μια μάνα με χαμηλή νοημοσύνη και ψυχολογικά προβλήματα, πλην όμως αρκετά πανούργα για να καλύπτεται στο πλήθος. Η γυναίκα αυτή καθόσον για κάποιους λόγους είχε μισήσει τον πρώην σύζυγό της και πριν διαζευχθεί προχωρούσε σε ερωτικές συνευρέσεις με τον εραστή της, μπροστά στο παιδί ή ακριβώς δίπλα του..το χρησιμοποιούσε για να τους βγάζει φωτογραφίες, αγόραζε μπροστά του τα μέτρα προφύλαξης ( 3 έως 5 χρονών), προχωρούσε και μέσω του διαδικτύου σε άσεμνες πράξεις, Το παιδί – αυτονόητο- με πλήρη παραμέληση και τρομοκρατημένο για να μην του ξεφύγει τίποτα. Το αποκορύφωμα ήταν πως είχε υποσχεθεί στον αλλοδαπό εραστή, να προχωρήσει δικό του πρόσωπο στο μέλλον σε σχέση με το παιδάκι. Εννοείται ότι προσπάθησε να ενοχοποιήσει τους ανθρώπους που προσπάθησαν να σώσουν το παιδί αλλά και την ίδια από τις συνέπειες του νόμου. Σε μια άλλη περίπτωση ένα κοριτσάκι από δέκα χρονών γυρνούσε ολημερίς στις συνοικίες της Αθήνας και οι γονείς, άνθρωποι εξαιρετικοί στη συμπεριφορά, γεμάτοι καλοσύνη δεν έδιναν καμιά σημασία γιατί το θεωρούσαν απελευθέρωση. Οι γείτονες όμως είχαν παρατηρήσει ότι το κοριτσάκι έκανε παρέα με ενήλικους που το οδηγούσαν σε μεγάλο πάρκο της περιοχής τους.. Ένα τρίτο περιστατικό, είναι η μάνα η οποία έχει πλήρη παραμέληση προς το μικρό αγόρι, αλλά του έχει μάθει πως φιλιούνται (και ποιος ξέρει τι άλλο..) όσοι έχουν σχέση. Κάθε φορά που γινόμαστε αυτήκοοι μάρτυρες περιστατικών βίας εναντίον των παιδιών, όλοι εκφράζουμε τον θυμό μας, στηλιτεύουμε, γινόμαστε δικαστές. Φυσιολογικές ανθρώπινες αντιδράσεις. Αρχικά η νομοθεσία θα έπρεπε να έχει αλλάξει και οι βιαστές ανηλίκων να τιμωρούνται με τη μεγαλύτερη έως παραδειγματική ποινή. Μπροστά στον φόβο…και η παράνοια περιορίζεται. Είναι αδιανόητο να στήνεται επιχείρηση πάνω στα άγουρο κορμί ενός παιδιού, που το χρησιμοποίησαν στην πορνεία και να υπάρχουν τόσα ευεργετήματα όπως της προθεσμίας για απολογία κλπ. Του κάθε παιδιού που βιάζεται, που οδηγείται να ασκεί «επάγγελμα» κάτι που δεν επέλεξε, η ψυχή δεν θα ξαναδεί αληθινά τον ήλιο, πάντοτε θα καιροφυλακτεί ο φόβος. Γιατί λοιπόν οι βιαστές να γνωρίζουν ότι και τον ήλιο θα δουν πάλι και τη ζωή τους θα συνεχίσουν; Εδώ θέλω να επισημάνω ότι εκτός της νομοθεσίας που δεν προστατεύει τους αδύναμους και τα θύματα, μεγάλη ευθύνη φέρουν οι διάφορες οργανώσεις που έχουν εστιάσει χρόνια τώρα, μόνο στα δικαιώματά μας. Έτσι οι βιαστές γνωρίζουν ότι ακόμη και στη φυλακή με τα δικαιώματα που έχουν, δεν πρόκειται να νιώσουν τιμωρία εκτός κάποιου περιορισμού. Γι’ αυτό αναφέρω συνεχώς το αρχαίο ρητό «μέτρον άριστον» σε κάθε τομέα, σε κάθε έκφανση. Με την ατιμωρησία και τα άπειρα δικαιώματα έφτασε η κοινωνία στο άλλο άκρο που θέλει ως θετική κίνηση την ασυδοσία η οποία εν κατακλείδι θάβει την ελευθερία του ατόμου.Το άλλο καθοριστικό σημείο για να περιοριστεί το κακό, είναι η πρόληψη και το ενδιαφέρον από τους γύρω. Στην πρόληψη ανήκουν οι συμβουλές κατά τη διαπαιδαγώγηση για το τι επιτρέπουμε και τι όχι, από τη βρεφική ηλικία όσο παράξενο κι αν ακούγεται. Όμως με την πρόληψη ασχολούνται γονείς και κηδεμόνες με ψυχικό, συναισθηματικό και πνευματικό επίπεδο ανεπτυγμένο. Δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι μακριά απ’ αυτή τη νοοτροπία λόγω έλλειψης καλλιέργειας ή κοινωνικού επιπέδου. Για όλους όμως ισχύει ότι κι αν δεν ξέρεις να συμβουλεύσεις το παιδί σου, οφείλεις να γνωρίζεις που βρίσκεται, να ελέγχεις τη ζωή του ..που βρίσκει ένα παιδί καινούρια πράγματα, φθηνά ή ακριβά, εάν δεν του τα έχει δώσει του σπίτι του; Όσο για την τραγική κατάσταση των κινητών από το δημοτικό; Απλά είναι μες στον κίνδυνο με τη σύμφωνη γνώμη των γονιών!!Το χειρότερο δε, ότι είναι μακριά από μέτρα ελέγχου για την ασφάλειά του..Οι τρίτοι που αντιλαμβάνονται πως κάτι τρέχει, έχουν ενδείξεις, υποψίες , αν θέλουν μπορούν να απευθυνθούν στους αρμόδιους φορείς ώστε με τη συμβουλή τους να σώσουν παιδιά, πολλές φορές και οικογένειες. Ίσως να είναι το πιο θεάρεστο έργο. Όταν σιωπούμε, η ακούσια συνενοχή μας είναι δεδομένη κι αυτό σημαίνει ότι επιτρέπουμε το έγκλημα να πραγματοποιείται, να προχωρά, να αποκτά μεγαλύτερες ρίζες και κλαριά. Χρειάζεται επαναπροσδιορισμός σε όλα κι αγώνας για αλλαγή νομοθεσίας, για έλεγχο και αληθινό ενδιαφέρον από τα σχολεία (πάρα πολλές οι περιπτώσεις που οι εκπαιδευτικοί εθελοτυφλούν για να μην «ακουστεί» το σχολείο! αν είναι δυνατόν!!), για συνεχή σεμινάρια προς τους γονείς και ενδυνάμωση γειτόνων, συγγενών, αγνώστων ώστε να ζητούν βοήθεια από τις αρμόδιες αρχές. Τέλος κανένα κενό στο οικογενειακό περιβάλλον ή καμιά συνενοχή ατόμων από αυτό, δεν πρέπει να ελαφρύνει τη θέση των καθαρμάτων (συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να χαρακτηρίσω διαφορετικά αυτούς που βιάζουν τα παιδιά).

Με σεβασμό προς όλους
και ιδιαίτερη αγάπη προς τα παιδιά.
Σοφία Δ. Αγραπίδη
Αξκός ε.α - Συγγραφέας